ฟรี ไม่เสียเงินสักบาท! ระบบการศึกษาออนไลน์ Thai MOOC แหล่งรวมความรู้รูปแบบดิจิทัลที่ใครๆ ก็สามารถเข้าถึงได้

ภายใต้ยุคไทยแลนด์ 4.0 การศึกษาไทยกำลังก้าวเข้าสู่ดิจิทัล ปัจจุบันมีหน่วยงานการศึกษา มหาวิทยาลัยหลายแห่งที่มีการใช้เทคโนโลยีด้านการศึกษาเข้ามาช่วยในกระบวนการเรียนการสอน ปัจจุบัน ดิจิทัล ดิสรัปชั่น (Digital Disruption) ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงสังคมไปอย่างรวดเร็ว โดยเทคโนโลยีได้เข้ามามีบทบาททั้งในภาคธุรกิจและชีวิตประจำวันมากขึ้น แม้แต่ในภาคการศึกษาเองก็มีการปรับเปลี่ยนเช่นกัน ดังนั้น Digital Education จะเข้ามาแทรกระบบการศึกษาไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ ที่บ้าน โรงเรียน รวมถึงสถานที่ต่างๆ ก็สามารถเรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลาบนโลกอินเตอร์เน็ต

ด้วยสื่อดิจิทัลนี้เองทำให้การเรียนการสอนมีหลายหลายรูปแบบ เปลี่ยนจากกระดาษ รูปภาพ ไปสู่ภาพเคลื่อนไหว วีดิโอคลิป และมีหลายแพล็ตฟอร์ม ส่งผลต่อการเรียนรู้จะเกิดขึ้นทุกที่ทุกทาง เพียงแค่มี Smart Device เข้าถึงแหล่งความรู้ได้ตลอดแบบออนดีมานด์ นอกจากนี้ยังช่วยลดช่องว่างของผู้พิการในการเข้าถึงแหล่งเรียนรู้อีกด้วย

สำหรับประเทศไทย สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา โดยโครงการมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย เปิดตัวโครงการ Thailand Massive Open Online Course หรือ Thai MOOC การเรียนการสอนออนไลน์ในระบบเปิดสำหรับมหาชนแห่งชาติ เพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตแบบออนไลน์ https://www.thaimooc.org

Thai MOOC คือ ระบบการศึกษาแบบเปิด หรือเรียกสั้นๆ ว่า “การเรียนแบบออนไลน์” โดยที่นักเรียน นิสิต นักศึกษา และประชาชนทั่วไป สามารถเข้าเรียนผ่านอินเตอร์เน็ตได้โดยไม่มีเงื่อนไขและข้อจำกัดใดๆ ไม่เสียค่าใช้จ่ายในการลงทะเบียนเรียน ไม่ต้องสอบเข้า และไม่มีการจำกัดจำนวนผู้เข้าเรียน ซึ่งมีจำนวนวิชาให้ผู้เรียนได้เลือกกว่า 140 วิชา ทั้งนี้รายวิชาที่อยู่ในระบบ Thai MOOC ไม่ว่าจะเป็นรายวิชา สังคมศาสตร์ วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี วิชาทางการศึกษา สาธารณสุข มีวิชาอีกหลากหลายมากมายที่จะให้ผู้เรียนได้เลือก โดยเป็นรายวิชาที่ทางมหาวิทยาลัยผู้เข้าร่วมโครงการ Thai MOOC เป็นผู้สอน

“ ลักษณะการเรียนจะจัดเรียงคอนเทนต์ไว้เป็นระบบชัดเจน เน้นเรียนแบบวิดีโอเป็นหลัก มีกิจกรรมการเรียนที่เหมือนกับในห้องเรียน จะช่วยตอบสนองในเรื่องของการเรียน มีอาจารย์ผู้สอนและมีผู้เรียนที่อยู่ในระบบจริงๆ และรับจำนวนได้ไม่จำกัด ตรงนี้จะทำให้การเรียนแตกต่างจากการเรียน e-Learning ในแบบเดิม ”

  โดยในมหาวิทยาลัยของไทยเองก็ได้มีการนำเทคโนโลยีเข้ามาเข้ามาใช้ควบคู่กับการสอนในห้องเรียนแล้วอย่าง มหาวิทยาลัยมหิดล สร้างระบบ MUX เว็บไซต์เพื่อทบทวนการเรียน หรือบางมหาวิทยาลัยมีการเช็คชื่อเข้าห้องเรียนผ่านคิวอาร์โค้ด โดยไม่ต้องขานเช็คชื่อแบบเดิมๆ อีกต่อไป อีกทั้งยังจัดเก็บฐานข้อมูลผู้เรียนที่เข้ามาเรียนในระบบ สมมติว่าผู้เรียนเข้ามาเรียนสองครั้ง ระบบก็จะเก็บไว้ว่า เข้ามาเรียนแล้ว ทดสอบแล้ว ทำกิจกรรมผ่านในระบบตรงนั้น ทำการประเมินวัดผล ระบบก็จะเก็บฐานข้อมูลนั้นไว้ จะมาเรียนกี่ปีระบบก็จะเก็บไว้ให้ แม้กระทั้งในอนาคตถ้าเรียนจนครบรายวิชาที่คิดว่าจะเอาไปเทียบกับสถาบันใด ผู้เรียนก็สามารถจะนำข้อมูลตรงนี้ไปเทียบกับระบบของสถาบันนั้นๆ ได้เลย

  นอกจากนี้ยังจับมือร่วมกับหน่วยงานที่ดูแลการศึกษาในระบบเปิดของเกาหลี (K-MOOC) และญี่ปุ่น (JMOOC) ในการยกระดับการศึกษาออนไลน์ของไทยและต่อยอดอนาคตให้ผู้เรียนชาวต่างชาติให้มีโอกาสได้เข้ามาเรียนในระบบการศึกษาของไทย อีกทั้งยังมีการพัฒนาหลักสูตรร่วมกันอย่าง หลักสูตรการท่องเที่ยว เป็นต้น

  นอกจากนี้ยังได้มีการนำเสนอเพิ่มเติมเกี่ยวกับนโยบายการสร้างระบบแผนที่การเรียน ตั้งแต่เริ่มต้นไปจนกระทั้งเรียนจบ เป็นการพาผู้เรียนไปยังเป้าหมายที่ถูกทาง เรียนรู้ในสิ่งที่ผู้เรียนสนใจจริงๆ กับสถาบันการศึกษาที่ตอบโจทย์ เพื่อแนะนำไปสู่ความสำเร็จในชีวิต นอกจากนี้ยังต้องจัดระบบกลไกทางการศึกษาใหม่ สร้างความเข้าใจไปพร้อมๆ กับการสร้างมาตรฐานการศึกษาในระบบดิจิทัล โครงการ Thai MOOC จึงถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับการนำเทคโนโลยีมาช่วยให้ประชาชนเข้าถึงการเรียนรู้ได้ง่ายขึ้น

  อย่างไรก็ตามยังคงต้องได้รับการสนับสนุนและความร่วมมือจากหลายๆ หน่วยงานในการสร้างระบบกาศึกษาแบบใหม่นี้ให้เกิดขึ้นจริงและยั่งยืน โดยปัญหาหลักยังเป็นเรื่องที่ท้าทายว่าจะทำอย่างไรที่จะให้ลูกหลานของเราเข้าไปเรียนรู้ผ่านคอนเทนต์ออนไลน์จากความสนใจของพวกเขาเอง โดยไม่ต้องมีใครไปบังคับว่าต้องเรียนในสิ่งที่พวกเขาไม่ชอบอีกต่อไป